ÜLKÜCÜ ŞEHİT NAZIM MEHTERBAŞIOĞLU

ÜLKÜCÜ ŞEHİT NAZIM MEHTERBAŞIOĞLU

ŞEHİT OLDUĞU TARİHİ: 08 AĞUSTOS 1980

ŞEHİT OLDUĞU YER: VAN

DOĞUM YERİ:

MESLEĞİ:
Türk İslam ülküsüne gönül vermiş bir yiğit.

OLAY GÜNÜ:

Ramazan ayı  Kadir Gecesiydi.  Kardeşleriyle birlikte Teravih namazını kılmış evine dönüyordu. Sinsi ve alçak katiller onu sırtından kurşunlayarak, mübarek bir gecede mübaerk gövdesini toprağa düşmesine sebep oldular. Ülküdaşımız şehit oldu.

ÜLKÜDAŞIMIZA ALLAH’TAN RAHMET DİLİYORUM

ÖNEMLİ NOT: ŞEHİTLERİMİZLE İLGİLİ ELİNDE BİLGİ, RESİM OLAN VARSA YA DA DÜZELTİLMESİ GEREKEN BİRŞEY VARSA LÜTFEN BANA ÖZEL MESAJDAN YAZSIN. TEŞEKKÜRLER

KIZ KARDEŞİNİN ŞEHİDİMİZ HAKKINDAKİ YAZISI

NAZIM MEHTERBAŞIOĞLU 08.08.1980/VAN Kardeşim demek, ne sıcak,ne güven verici bir hitap... Ama o kadar da acı ve dayanılmaz. Çünkü sen yoksun artık. Şimdi sen şehit kardeşimsin ve ben de senin yüreği yaralı bacın... "Mübarek Kadir gecesi Kadrini bildi Yaradan Lütfetti şehitlik rütbesini Fanilik kalktı aradan!" İşte bir şehit babasının evladının arkasından söyledikleri. Yüreğini parçalayan ızdırap dolu gururunun ifadesi.. Evet, Nazım Mehterbaşıoğlu'nun bacısıyım ben. 1980 senesinin mübarek Kadir Gecesi Van'da arkadan vurularak şehit edilen Nazım'ın bacısı... Gencecik Beyhan'ın sevgili eşi, küçük Gökçen'le Hilal'in babası; üstüne toz kondurmaya kıyamadıkları ana ve babasının yiğidi, dört kızkardeşin bir tek ümidi, yakınlarının ve çevresinin çok sevdikleri Nazım... Tıpkı diğer kardeşlerimiz gibi, namazdan çıkıp da evine gelirken, o gecenin bile manasından bihaber zavallılarca arkadan kurşunlanıyor kardeşim. Her zaman olduğu gibi her şey yarım kalıyor... Arkada yürekleri parça parça ana baba, onu çok seven gencecik bir eş, iki küçük yavru. Kardeş, hala ve sevenleri.. Yaptırdığı ev yarım kalıyor. Kimsenin eli varmıyor tamamlamaya.. Kardeşim; canım, sevgili kardeşim. Yakışıklı güzel kardeşim. Yüreğimdeki yaranın ilacı kardeşim. Yüreğinde iyilikten, vatan ve Allah aşkından başka bir şey taşımayan temiz kardeşim. Şehitlerin yaraları kanar derler. Senelerdir bizim de yüreğimizdeki yara hiç durmadan kanıyor.25 gün sonra, evrakında eksiklik var diye açıyorlar kardeşimin mezarını ve görenleri hayrete düşeren bir durum. Tertemiz pamuğun altındaki yaradan kanlar akıyor kardeşimin... Sen özlemine kavuştun kardeşim. En ızdıraplı anlarımızda rüyalarımıza girip "Ben ölmedim, neden ağlıyorsunuz, çok güzel bir yerdeyim" diyecek kadar. ama ya bizler? Şehadet haberinle on yaş ihtiyarlayan anam! Ya babam! Eşin, çocukların, sevenlerin? Biliyorum bu kadar erken gitmeyi istemezdin kardeşim. Evini tamamlamak, yavrularını büyütmek isterdin. Zaten bütün gayretin onun için değil miydi? Hep demez miydin, "Bu vatanı iki komünist köpeğe mi bırakacağız, elbet bir gün düzelecek, Allah büyük!"... Derdin ama sen göremedin, daha doğrusu siz göremediniz. İşte bu kadar kardeşim, nedense senin için hissettiklerimi yazmaya kalkınca tam yarısında bitiyor her şey, düşünemez, yazamaz oluyorum. Hep o gecenin etkisi... Beyhan'ın yüreğimi parçalayan sesi kulağımda. Henüz yeni uykuya dalmışken, "Abla kalk Nazım'ı vurdular" diyen sesini duyuyor gibi olunca, her tarafım kaskatı kesiliyor birden. İmkanı mı var? Kim kıyar Nazım'a, daha ben dört gün önce geldim. Doyamadım ki kardeşime, hiçbirimiz doyamadık henüz. Şimdi anneme babama kim haber verecek? Onlar da uykudalar çünkü. Şimdi ben de onlara mı bağırayım, "Kalkın biricik oğlunuzu vurdular" diye?.. Olmaz! Kimse kıyamaz ona, çünkü o hiç kimseye bir şey yapmadı. Kısacık ömründe hep faydalı işler için durmadan çalıştı. Ama gerçek işte.. Hem de bizim gibi yüzlerce evde yaşanan bir gerçek... Yüce Rabbim bir daha göstermez inşallah o acı günleri! Başka anaların babaların belleri bükülmez ebediyyen! Beyhan'lar dul, Gökçen'ler, Hilal'ler yetim kalmaz artık. İnşallah! Nur içinde yat canım kardeşim ve hepiniz!. Perihan HAKTANIR